در برگ زرین

انجمن مثنوی پژوهان ایران که اینک زمانی کوتاه از عمر پربرکتش گذشته است و  بر کرانه‌ی دریای ژرف سخن خداوند معنا  (مثنوی) ، حضرت خداوندگار مولانا جلال‌الّدین محمـّد مولوی نشسته و از رحیق سرخوشان مجلس عشقش می‌چشد .

افزون بر مثنوی و آثار جاودانه ی ادب فارسی سرمایه‌های سترگی دارد ؛ از جمله : حضور و تعلّق خاطر و عنایت استادان گرانقدری که آموزه‌ی تجارب ارزشمندشان ، روشنگر راهمان است و حضور یاران مشتاق و کریمی که حضورشان گرمابخش و امیدآفرین بوده و هنرمندان گرانمایه‌ای که مثنوی را در جان همنشینان به‌سان عصاره‌ای از آب حیات می‌نشانند و اندیشمندان بیدار دلی که مشارکت‌های فکری‌شان تعالی انجمن را به ارمغان آورده است .

انجمن نیز در پاسخ به محبـّت‌ها و تلاش‌هایشان بر خود فرض می‌داند که هر روز گامی پیشتر نهد و بهتر شود و در برگ زرّین تاریخ خویش نام ارجمند آن عشق‌ورزان را درج نماید و پیشرفت و تعالی فرهنگ کشور را با همکاری هموندان و یاران خویش وجهه‌ی همـّت خود سازد .

فعـّالیـّت انجمن مثنوی پژوهان از تابستان 1379 در مرکز آموزش جهاد دانشگاهی اصفهان با پیشگامی علی عربیان ـ دبیر انجمن ، مدرس نشست‌های مثنوی پژوهی  ـ و مشارکت چند تن از دوستداران کارهای فرهنگی آغاز شد و جلسات شرح و تفسیر مثنوی با تکیه بر جنبه‌های روانشناسی هر آدینه از ساعت 9 بامداد به مد‌ّ‌ت 2 ساعت به‌صورت کلاسی رایگان به‌طور مستمر برگزار می‌شد .

با گذشت یک سال از این روند جمعی از اعضای کلاس و مسئولان ، تشکیل انجمنی فرهنگی و غیر دولتی را پیشنهاد دادند که براساس اهداف جلسات ، اساسنامه‌ای طرح‌ریزی و سرانجام در سال 1380 تدوین شد .

از فروردین 1381 باشگاه کارگران به منظور گردهمایی‌های انجمن تعیین شد. همچنین ساختمانی تجهیز و به نام " نیستان مولوی" نامگذاری شد و روز هشتم مرداد ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و یک که برابر با گرامیداشت شیخ شهاب‌الدین سهروردی ـ فیلسوف نامدار شرق ـ بود با حضور تعدادی از استادان دانشگاه و جمعی از فرهنگ دوستان ، به دست دانشمند گرانمایه ، استاد فرزانه‌ی شهر فرزانگان ـ محمد مهریار ـ گشایش یافت و افزون بر روزهای آدینه ، یکشنبه‌ی هر هفته میعادگاه معنا دوستان و دلبستگان به کمال شد ، که در آن برنامه‌های انجمن ، تنظیم و آموزش‌ها و پژوهش‌های پژوهشگران ارائه می‌شد .

از مرداد ماه 1382 که خانه‌ی تشکّل‌های غیردولتی گشایش یافت ، «نیستان مولوی» از ساختمان پیشین خود به خانه‌ی تشکّل‌ها انتقال یافت و علاوه بر برنامه های هفتگی خود که هر آدینه برگزار می کرد در طول هفته نیز به منظور برگزاری جلسات پژوهشی و دبیر‌خانه‌ای به مدت 2 سال مورد استفاده‌ی انجمن مثنوی پژوهان ایران قرار گرفت.

در طی این 2 سال انجمن به برگزاری دوره های آموزشی از جمله شیوه پژوهش در مثنوی ، آموزش پیش از ازدواج ویژه جوانان ، آشنایی با ردیف های آواز سنتی ایران زمین و شرکت در همایش هایی از جمله همایش بین المللی زبان و گفتگوی تمدن ها ، موفق شد.

پس از این دوره 2 ساله از سال 1384 سازمان ملی جوانان آن مکان را صرفاً به عنوان محل اداری سازمان ملی جوانان اعلام کرد.  حضور جوانان سازمانهای مردم نهاد در سازمان ملی جوانان کم رنگ گردید . اما علی رغم اینکه انجمن مثنوی پژوهان ایران  قادر به پرداخت هزینه اجاره ساختمانی فرانام" نیستان مولوی" به عنوان دفتر انجمن و محل برگزاری کلاس های آموزشی جوانان نبوده ، همچنان به فعالیت های خود در زمینه های مورد نظر در اساسنامه در حد توان کوشیده است.

در سالی که گذشت خبرنامه‌ای محدود تقدیم حضور گردید ؛ این‌بار با  کیفیت و کمیتی بهتر و بیشتر ، این نوشتار. به امید فردایی که نام مجلّه ، فصلنامه یا حتّی هفته‌نامه مرزهای میهن را در نوردد.

آماده‌سازی این نوشتار ، ما را وامدار و سپاسگزار کریمانی «بی‌علّت و بی‌رشوت» کرد که اگر نهیب فتو‌ّ‌ت آنان نبود به حکم مروّت ، نام عزیزشان را در اینجا می‌آوردیم .

لیک می‌ترسم ز کشف رازشان               نـازنیـناننــد و زیـبــد نـازشــان

همه‌ی عزیزانی که کار تحریر و طبع و نشر این مقال را به عهده گرفتند ، ما را جاودانه مدیون و ممنون نیکی‌ها و گشاده‌دستی‌های خود کردند .

اطمینان داریم که عنایت پروردگار و برکت آوای نی‌ بدرقه‌ی راه آن نیک خواهان فضیلت پرور خواهد بود که :

دست پیر از غایبان کوتاه نیست               دست او جز قبضه‌ی الله نیست

اینک خدای پارسایان را بر اتمام این خدمت اندک سپاس می‌گزاریم و از سویدای دل ، او را می‌خوانیم که خدمتگزاران این عرصه‌ی برکت‌خیز را از دولت اکرام خویش بی‌نصیب نگذارد و  از نیک نفسان و نکته سنجان ،  انتظار و استدعا داریم که از نقادی و ارشاد دریغ نکنند و این سنّت محمود را فرو نگذارند و آن رنجوری و سستی را که در این دیار در پیکر اندیشه افتاده است  به نقد خویش ، درمان و بسامان کنند و آن را رشد و فربهی مطلوب بخشند .